Gezinstherapie - Mijn benadering

Wanneer in therapie
In ieder gezinsleven is er wel eens een kleinere of grotere ‘zoektocht’ of ‘mismatch’. Want een goede ouder zijn is soms nou eenmaal best lastig. Geduld opbrengen in lastige situaties, rustig blijven met een schreeuwend kind tegen over je, of juist de zorgen die je je maakt als je kind zich steeds stil terugtrekt en weinig met je deelt. Hoe vind je de goede balans tussen zorgen en loslaten? Hoe stem je dat af op de verschillende ontwikkelingsstadia van je kind? En hoe doe je dat eigenlijk met je eigen pijnplekken die soms in het contact met je kind geraakt worden? Je wilt het heel graag goed doen, maar misschien weet je niet altijd hóé, omdat je zelf bepaalde dingen niet van je eigen ouders hebt geleerd? Hoe goed ze hun best ook deden.

En ook kind zijn, van de ouders die je hebt gekregen, is soms best lastig. Hoe ga je om met grenzen die door hen worden gegeven? Wat als die oneerlijk voelen? Of je voelt dat je meer aankan dan zij denken en je graag zou willen dat ze meer vertrouwen in je hebben? Of je je zorgen maakt of je wel lief genoeg bent, ze wel genoeg van jou houden? Ze niet stiekem veel meer geven om je broertje of je zusje? Of wil je liever niet teveel ruimte innemen omdat je ze niet tot last wilt zijn en ze al zoveel aan hun hoofd hebben?

Kortom, niets geks aan dus als dat soms voor wat wrijving of vraagtekens zorgt. Als je het hier samen maar goed over kunt hebben, je elkaar begrijpt en kan laten voelen hoe groot de liefde eigenlijk is.

Het samen niet goed kunnen hebben over deze ‘mismatches’ of zoektocht is vaak een groter probleem. Dan kunnen er negatieve patronen ontstaan binnen het gezin waarin je verstrikt raakt.
Deze patronen zien er aan de oppervlakte vaak uit als heftige ruzies of juist als stilte en steeds verder terugtrekken. Als ouder voel je je wellicht steeds machtelozer, als kind voel je wellicht steeds minder begrepen of zelfs tot last. Een ieder voelt zich wellicht steeds minder geliefd, wat weer zorgt voor nog sterkere beschermingsmechanismen en problemen.

Vaak zijn het deze verstrikkingen die veilig contact in de weg staan, niet een werkelijk gebrek aan liefde en zorg voor elkaar. Er is hierbij ook niet een iemand de schuld van wat er speelt, problemen ontstaan in de gezamenlijke dynamiek.
Het is voor gezinnen vaak een opluchting om te merken dat het eigenlijk heel logisch is wat er gebeurt; dat zij vast zitten in een negatief patroon van wederzijdse beïnvloeding.

Ingrijpende gebeurtenissen (echtscheiding, rouw, misbruik, verwaarlozing) maakt de patronen soms nog wat complexer. Ook in samengestelde gezinnen is dit vaak ingewikkeld als twee gezinsculturen bij elkaar komen.

Ik help jullie de onderliggende wirwar aan emoties te ontrafelen en zo met elkaar te delen dat jullie elkaar weer echt gaan begrijpen en vertrouwen kan herstellen.
Dat maakt de therapie misschien niet altijd even gemakkelijk. We gaan niets uit de weg en dat kan soms confronterend zijn. Ik ben ervan overtuigd, en weet uit ervaring, dat door een laagje dieper te kijken en verder te gaan we wezenlijke stappen vooruit zetten. 
Stap voor stap leren jullie op andere manieren te reageren en de ouders te zijn die jullie kinderen nodig hebben.

In gezinstherapie ben ik er dus voor ouders én kinderen en help ik jullie het negatieve patroon waarin jullie terecht zijn gekomen te onderzoeken en om te buigen.

"Raise your words, not your voice. It is rain that grows flowers, not thunder" - Rumi